Warunkiem pomyślnego startu dziecka w szkole jest odpowiednia dojrzałość emocjonalna oraz umiejętność współdziałania z innymi dziećmi i dorosłymi.

  • Troska o dobre samopoczucie innych ludzi. Zachęcając dziecko do jasnego wyrażania myśli i okazywania innym uczuć, np. pocieszania smutnego kolegi, okazywania pomocy, jeśli ktoś jej oczekuje, przezywania z innymi ich radości. Kiedy dziecko widzi, że ktoś się złości (cieszy, martwi), porozmawiaj z nim, co jego zdaniem tak te osobę zdenerwowało (ucieszyło, zasmuciło). Okaż zrozumienie dla tych emocji.

 

  • Dzielenie się z innymi. Doceniaj każdą sytuację, w której dziecko podzieli się czymś z innymi. Ważne jest by umiało odstąpić koledze swoją zabawkę, by mógł się nią pobawić, ale jeszcze ważniejsze, by umiało dać cos od siebie drugiemu człowiekowi, np. narysować obrazek i zrobić tym komuś niespodziankę.

 

  • Szacunek do siebie i innych. Mów uprzejmie do dziecka, używając zwrotów grzecznościowych i zachowując sympatyczny ton głosu. Niech będzie jasne, że tego samego oczekujesz w zamian.

 

  • Rozwaga. Rozwijaj w dziecku skłonność do namysłu przed działaniem. Kiedy maluch przychodzi do ciebie z problemem, nie rozwiązuj go natychmiast i za niego. Daj mu możliwość zastanowienia się i podania możliwych (jego zdaniem) sposobów sobie w tej sytuacji.

 

  • Optymizm. Dawaj dziecku jak najczęściej przykłady pozytywnego stosunku do siebie, innych ludzi i otaczającego je świata. Zachowaj pozytywne nastawienie, nawet jeśli coś idzie nie po waszej myśli, np. spóźniacie się do przedszkola. Powiedz, co twoim zdaniem należało by zrobić w takiej sytuacji następnym razem (np. wcześniej wstać, przygotować wieczorem ubranie, w które trzeba ubrać się rano), spytaj jakie ono ma pomysły. Śmiej się z dzieckiem najczęściej jak tylko to możliwe.

 

  • Dystans do niepowodzeń. Kształtuj odporność emocjonalną dziecka. Pokazuj mu, że każdemu z nas (również tobie) coś może się nie udać, jednocześnie ważne jest, by zniechęcać się i dążyć do wyznaczonego celu. Graj z dzieckiem w gry planszowe. Będziecie rzucać kostką na zmianę, będzie trzeba poczekać na swój ruch, a na koniec przekonać się, że raz się wygrywa, a raz przegrywa.

  • Poszanowanie prawdy. Przedszkolakom sprawia kłopot rozróżnienie między prawdą a zmyślaniem. Kłamstwo (to nie ja…) przychodzi im z dużą łatwością. Pokazuj poszanowanie dla prawdy własnym przykładem – dzieci uczą się, gdy widzą i słyszą, że rodzice w życiu codziennym sami są prawdomówni.

  • Cierpliwość i wyrozumiałość. W wypracowaniu cierpliwości i opanowania u dziecka pomoże nasza cierpliwość. Uczmy je czekać na soja kolej, nie przeszkadzać, gdy mówi ktoś inny, poczekać na obiad. Czytaj dziecku bajki fragmentami, kończ je nazajutrz, by musiało poczekać na to co będzie dalej.

Źródło „Wychowanie w Przedszkolu” nr2/2/2013

Dorota Anioł